„Teatr to taka dziwna kraina”
Teatr to taka dziwna kraina,
którą ukrywa szczelnie kurtyna…
Tuż przed kurtyną ja – w pierwszym rzędzie –
z niecierpliwością czekam, co będzie.
Pełna widownia, ostatni dzwonek
i wszystkie oczy w scenę wpatrzone.
Gwar wokół cichnie, słychać skrzypienie,
za tą zasłoną ciemną, na scenie.
Gong. Idzie w górę ciężka kurtyna.
Słychać muzykę. Już się zaczyna.
Krąg światła pada na kamienicę
i skradającą się czarownicę…
Na górze księżyc okrągły świeci,
oświetla klatkę, w niej dwoje dzieci…
Znam tę opowieść, ale w teatrze
wstrzymuję oddech, słucham i patrzę…
Bo tutaj wszystko zdarzyć się może…
Wystarczy szerzej oczy otworzyć…
Teatr to rzeczywiście niezwykłe miejsce, to taka magiczna kraina, pełna wspaniałych dekoracji, kolorowych świateł, kostiumów i rekwizytów. A w niej aktorzy i widownia, którzy wspólnie przeżywają każde wypowiedziane na scenie słowo.
Obejrzyjcie poniższy filmik i spróbujcie odpowiedzieć na pytania: Jaki wiersz odgrywa aktor w materiale filmowym?…